"Η αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς μονοπάτι"
Ο Τόλης Νικηφόρου είναι από τους ποιητές της Θεσσαλονίκης που χρόνια τώρα, από το 1966, προσπαθεί με τον ποιητικό του λόγο να ερμηνεύσει την πορεία του ανθρώπου και φωτίσει το αθέατο.
Πιστεύει στα καθημερινά θαύματα, "υφαίνεται με θαύματα το μαγικό χαλί του κόσμου" , γράφει στη συλλογή "Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας" και η ποίηση είναι γι' αυτόν μια πράξη αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης και απέραντης αγάπης. Ο Τολής Νικηφόρου έχει γράψει δέκα ποιητικές συλλογές, τέσσερα βιβλία με διηγήματα και τρία παραμύθια. Η τελευταία του ποιητική συλλογή έχει τίτλο "Χώμα στον ουρανό" και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις " Νέα Πορεία".
"Άλλοι μαζεύουν γραμματόσημα, άλλοι μαζεύουν χρήματα και πράγματα κάθε λογής. Εγώ δεν θέλω τίποτα. Ούτε έχω τίποτα στο κράτος να δωρίσω. Το μόνο που λαχτάρησα είναι να σπαρταράει η ζωή στην ανοιχτή μου παλάμη. Μετανάστης προσωρινός εγώ απ' το βασίλειο του Πλούτωνα, γυμνή μετράω την ψυχή μου μ' άλλες ψυχές".
Τόλης Νικηφόρου, "Τα μάτια του Πάνθηρα" 1996
- Ποιον κόσμο προσπαθεί να ερμηνεύσει, ίσως να φωτίσει η τελευταία σας ποιητική συλλογή;
Τον κόσμο που μας αξίζει. Εκείνον που είναι εγγεγραμμένος στα κύτταρά μας και στον ουρανό, που εμπεριέχουμε και που μας υπερβαίνει.
- Έχετε κατασταλάξει σε κάποια ερμηνεία της ποίησης;
Ποίηση είναι η δια του λόγου αναζήτηση της αλήθειας. Και η αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς μονοπάτι, ένα μυστήριο για πάντα απρόσιτο και ανερμήνευτο.
- Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι λένε ότι δεν καταλαβαίνουν τη σύγχρονη ποίηση;
Μερικές φορές δικαιολογημέvα, γιατί κάποιοι ποιητές γίνονται εσκεμμένα δυσνόητοι. Να μην ξεχνάμε όμως ότι για να προσεγγίσει κανείς οποιαδήποτε μορφή τέχνης, χρειάζεται μύηση. Στην εποχή μας, μάλιστα, που κυριαρχούν τα κίβδηλα και τα αγοραία, χρειάζεται επιπλέον ψυχικό σθένος.
- Μπορεί κανείς να υπάρχει στο "τίποτα", όταν ιδιαίτερα σήμερα αναδεικνύεται η αλαζονεία του εγώ;
Έχοντας συνειδητοποιήσει τα θαύματα που τον περιβάλλουν αλλά και τη δική του μηδαμινότητα, ο αληθινός ποιητής δεν μπορεί παρά να ε[ναι απλός, προσιτός και βαθύτατα ταπεινός.
- Πότε μια ποίηση είναι δυνατή; Ποια στοιχεία πιστεύετε ότι δημιουργούν ρωμαλέα ποιητική φωνή;
Η δωρεά, σε συνδυασμό με τη δύναμη της ψυχής να αγωνιστεί μια ολόκληρη ζωή ενάντια στο ρεύμα και με κάθε τίμημα, για την αλήθεια που ήδη ανθίζει μέσα της.
- Μπορούμε με την ποίηση να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι; 'Η αυτό είναι μια ουτοπία;
Για να μας αποκαλυφθεί ο κόσμος της ποίησης πρέπει να έχουμε ήδη γίνει καλύτεροι άνθρωποι. Η ποίηση δεν μας ανήκεί. Προϋπάρχει και την ανακαλύπτουμε όταν ο κόσμος φωτίζεται με το δικό μας φως.
- Με ποια υλικά οικοδομείτε το δικό σας ποιητικό σύμπαν;
Είμαι όσα μου δόθηκαν , μια στάλα κόκκινο στο απέραντο του μπλε, ένα ελάχιστο κομμάτι από το τίποτα. Ήχους του κάποτε στον άνεμο σκορπίζω με το δικό μου όνομα γράφω για το δικό σας πόνο, που ούτε δικός μου είναι ούτε δικός σας. Δεν είμαι εγώ λοιπόν που σας μιλώ, γιατί εγώ είμαι όσα μου δόθηκαν , γιατί εγώ δεν ξέρω καν ποιος είμαι.
- Υπάρχει κάποιος στίχος ή φράση ποιητή που πρέπει να θυμόμαστε κάθε στιγμή;
"Κρατάω την ανθρωπότητα στην αγκαλιά μου , να την ζεστάνω για να ζεσταθώ κι εγώ, και της μιλάω για ν' ακούσω ζωντανή φωνή, και κλαίω". Είναι στίχοι από ποίημα "Αυτοβιογραφία" της συλλογής "Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας" του 1997.
Συνέντευξη στον Στέλιο Λουκά, Αγγελιοφόρος, 19.9.1999